苏丽珂
საყვარლის საფლავს ვეძებდი,
为了寻找爱人的坟墓
ვერ ვნახე!.. დაკარგულიყო!..
天涯海角我都走遍
გულამოსკვნილი ვჩიოდი:
但我只有伤心地哭泣
„სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“
我亲爱的你在哪里
გულამოსკვნილი ვჩიოდი:
但我只有伤心地哭泣
„სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“
我亲爱的你在哪里
ეკალში ვარდი შევნიშნე,
丛林中间有一株蔷薇，
ობლად რომ ამოსულიყო,
朝霞般地放光辉，
გულის ფანცქალით ვკითხავდი:
我激动地问那蔷薇，
„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“
我的爱人可是你？
გულის ფანცქალით ვკითხავდი:
我激动地问那蔷薇，
„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“
我的爱人可是你？
სულგანაბული ბულბული
夜莺站在树枝上歌唱，
ფოთლებში მიმალულიყო,
夜莺夜莺我问你，
მივეხმატკბილე ჩიტუნას:
你这唱得动人的小鸟，
„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“
我期望的可是你？
მივეხმატკბილე ჩიტუნას:
你这唱得动人的小鸟，
„შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“
我期望的可是你？
შეიფრთქიალა მგოსანმა,
夜莺一面动人地歌唱，
ყვავილს ნისკარტი შეახო,
一面低下头思量，
ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,
好像是在温柔地回答，
თითქოს სთქვა: „დიახ, დიახო!“
你猜对了正是我。
ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა,
好像是在温柔地回答，
თითქოს სთქვა: „დიახ, დიახო!“
你猜对了正是我
„ეგ არის, რასაც ეძებდი,
夜莺一面动人地歌唱，
მორჩი და მოისვენეო!
一面低下头思量，
დღე დაიღამე აწ ტკბილად
好像是在温柔地回答，
და ღამე გაითენეო!
你猜对了正是我
დღე დაიღამე აწ ტკბილად
好像是在温柔地回答，
და ღამე გაითენეო!
你猜对了正是我