เดินอยู่เพียงลำพัง
一个人走着
หมดกำลังเพราะฝนเริ่มกระหน่ำ พัดพา
已经再无力气了
หมดเรี่ยวแรงจะเดิน ก็บังเอิญที่เธอเข้ามา
虚弱无力的时候见你走来
เหมือนเป็นชายคาแห่งรัก
似遇到了第一次爱的人
ให้คนอย่างฉันพักใจกับเธอ
让我这样的人和你在一起
ความเหน็บหนาวเริ่มจางหายไป
寒冷便不再有
แต่พอไม่นานเท่าไร
但时间还不够久
เธอคล้ายเป็นลมแรง ไม่ตั้งตัว
你像是不在我身边的魔力
เธอทำให้ใจฉันเจ็บจนกลัว
让我心痛得害怕
เธอคือมรสุม พายุที่พัดโหมกระหน่ำ
你是暴风雨触不到的暴风雨
ตอกย้ำให้ทุก ๆ นาทีที่เจอ
让每个见到你的人都击中了心
ฉันก็ยังต้องเจ็บ ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา
我还在心痛你带来的心痛
โปรดอย่าทำกับฉัน กดดันให้ฉันนั้นต้องลา
不要束缚我请你离开吧
เหน็บหนาวอ้างว้าง แค่คนเดียวดีกว่า
即便讨厌寒冷的冬季还是一个人更好
ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ
也好过有了你却还在流泪
ฝ่าฝนก็ทนเดินไป
就这样在雨中漫步
เธอคือมรสุม พายุที่พัดโหมกระหน่ำ
你是暴风雨触不到的暴风雨
ตอกย้ำให้ทุก ๆ นาทีที่เจอ
让每个见到你的人都击中了心
ฉันก็ยังต้องเจ็บ ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา
我还在心痛你带来的心痛
โปรดอย่าทำกับฉัน กดดันให้ฉันนั้นต้องลา
不要束缚我请你离开吧
เหน็บหนาวอ้างว้าง แค่คนเดียวดีกว่า
即便讨厌寒冷的冬季还是一个人更好
ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ
也好过有了你却还在流泪
ฝ่าฝนก็ทนเดินไป
就这样在雨中漫步