เช้าที่ดวงอาทิตย์ไม่เคยส่องแสง

เช้าที่ดวงอาทิตย์ไม่เคยส่องแสง
陽光不曾閃耀的清晨
เพียงลำพังเดินทางท่ามกลางห่างนลมแรง
獨自走在暴風中
ฝันเล็กๆกำลังมอดไป เหนื่อยล้าเหลือเกินหัวใจ
微弱的夢想正在消散心力交瘁
จะหยัดยืน ได้อีกสักเท่าไหร่
還能再堅持多久
กอดฝันอย่างนั้น วันที่คนบนฟ้าไม่เคยเห็นใจ
擁抱夢想在空中的人不曾看見心的日子
วันที่โลกทั้งใบไม่เคยอยู่เคียงข้างกัน
當整個世界不曾在身邊之時
จะมีบ้างไหม แค่ใครคนนึงกับแววตาที่พร้อมเข้าใจ
還會有任何一個帶著理解眼神的人
ที่คอยตักเตือนสักครั้งในนาทีที่ฉันหลงทาง
在我迷路之時願意幫助我嗎
อย่างน้อยบางคำ จากใครบางคน
至少有人說的有些話
พังกำแพงบาดแผลในใจ ในวันที่ยังไม่สาย
在刺痛心牆時還為時不晚
วันที่ฉันยังพอเยียวยา... ได้ไหม
當我仍能夠治愈時可以嗎
ไม่เคยมีครบครันเหมือนดังผู้ใด
不曾有過完整就像任何人一樣
ไม่เคยมีสักคราครอบครัว ห้อมล้อมรอบกาย
不曾被家庭包圍
มีเพียงลำพังชีวิตลำเค็ญ และไร้ซึ่งคนเข้าใจ
只有艱苦生活的一個人也沒人理解
ใครที่ขีดชะตา ใครจะชี้ทางออก
決定命運的人誰能為我指明出路
สุดท้าย... เหน็บหนาว แตกร้าว เกินกว่าคนคนนี้จะแบกทุกอย่าง
最後冷言冷語和支離破碎遠遠超過這個承受所有的人
เหมือนชีวิตที่มันกำลังอับปาง
就像正在失控的人生
จะมีบ้างไหม แค่ใครคนนึงกับแววตาที่พร้อมเข้าใจ
會有任何一個帶著理解眼神的人
ที่คอยตักเตือนสักครั้งในนาทีที่ฉันหลงทาง
在我迷路之時願意幫助我嗎
อย่างน้อยบางคำ จากใครบางคน
至少有人說的有些話
พังกำแพงบาดแผลในใจ ในวันที่ยังไม่สาย
在刺痛心牆時還為時不晚
วันที่ฉันยังพอเยียวยา... ได้ไหม
當我仍能夠治愈時可以嗎
อยู่ไหน...
（能夠理解的人）在哪兒
จะมีบ้างไหม แค่ใคร แววตาที่พร้อมเข้าใจ
會有任何一個帶著理解眼神的人
ที่คอยตักเตือนสักครั้งในนาทีที่ฉันหลงทาง
在我迷路之時願意幫助我嗎
อย่างน้อยบางคำ จากใครบางคน
至少有人說的有些話
พังกำแพงบาดแผลในใจ ในวันที่ยังไม่สาย
在刺痛心牆時還為時不晚
วันที่ฉันยังพอเยียวยา... อยู่ไหน
當我仍能夠治愈時（能夠理解的人）在哪兒
ที่เข้าใจ...
能夠理解（的人在哪兒）
อย่างคนน้อยบางคำ
像少數人的某些話
จากใครบางคน
某些人說的
ในวันที่ยังไม่สาย
在還還得及的時候
วันที่ฉันยังพอเยียวยา... อยู่ไหน
當我仍能夠治愈時（能夠理解的人）在哪兒
อยู่ไหน...
（能夠理解的人）在哪兒