กลับบ้านมา เปิดประตู ได้เจอกับรอยยิ้มเธอที่รออยู่
เธอเข้ามา พูดข้างหู คำนั้นที่ถามประจำว่าเหนื่อยไหม
เพียงอ้อมกอดที่เธอนั้นสวมให้ฉัน ไออุ่นกายที่ฉันได้รับ
ได้สัมผัสกลิ่มหอมจางๆของเธอ
เพียงได้เจอความล้าก็หาย เพียงได้เจอไม่ขอสิ่งไหน
ไม่จำเป็นต้องเข้าใจอะไรที่ฉันเจอ
อยากให้เธอสวมกอด ฉันไว้ตลอด ไม่ปล่อยมือจากฉันไป
กอดฉันไว้อย่างนี้ ทุกวินาที ได้ไหม
อยากให้เธอกอดฉันทุกวัน
ผ่านเรื่องราว ที่ร้ายๆ แต่ละวันทำฉันหมดแรงจะเดินต่อ
เหนื่อยซ้ำๆ เจ็บซ้ำๆ ความผิดหวังมันทำให้ใจฉันเริ่มท้อ
แต่เพียงอ้อมกอดที่เธอนั้นสวมให้ฉัน ไออุ่นกายที่ฉันได้รับ
ได้สัมผัสกลิ่มหอมจางๆของเธอ
เพียงได้เจอความ ล้าก็หาย เพียงได้เจอไม่ขอสิ่งไหน
ไม่จำเป็นต้องเข้าใจอะไรที่ฉันเจอ
อยากให้เธอสวมกอด ฉันไว้ตลอด ไม่ปล่อยมือจากฉันไป
กอดฉันไว้อย่างนี้ ทุกวินาที ได้ไหม
อยากให้เธอกอดฉันทุกวัน
อยากให้เธอสวมกอด ฉันไว้ตลอด ไม่ปล่อยมือจากฉันไป
กอดฉันไว้อย่างนี้ ทุกวินาที ได้ไหม
อยากให้เธอกอดฉันทุกวัน
กอด