ta拉GH

聽著，我的同伴

聽聽這段艱辛路上的心酸故事
بشنو همسفر من
你是黑夜中唯一一盞明燈
از اين قصهء تلخ راه دشوار
這不是一段輕描淡寫的傳說
ای تو تك چراغ اين شب تار
也不是描述人性墮落的寫照

我們都一樣，無法親眼目睹
اين كه گذشتن از كنار قصه ها نيست
我們都有自己的痛楚，這不是短暫的瞬間
اين كه یه تصوير از سقوط آدما نيست
路途如此遙遠，隨著悲傷一直延續

死亡的感覺就像，荒蕪的山
ما بی تفاوت به تماشا ننشستيم
隨著悲傷一點點瓦解破碎
ما خود درديم اين نگاهی گذرا نيست
獨在異國他鄉的痛，在無聲中吶喊

聽著，我的朋友
سفر چه تلخه در امتداد اندوه
我們都在充滿痛苦的路上前行
حس كردن مرگ لحظهء ويرانی كوه
我們曾一同哭泣

我們在無聲的哭泣中煎熬著
همپای هر بغض شكستن و چكيدن
我們走過苦難，創造出了自己的故事
از درد غربت بی صدا فرياد كشيدن
我們以痛苦為絲線，編織成了愛人身上的外套

這樣我們才看到了彼此的無助
بشنو همسفر من
我們獨行的時候，才知道自己無能為力
با هم رهسپار راه درديم
我們都嘗盡了孤獨的滋味
با هم لحظه ها را گريه كرديم
假如我們在這條路上結伴而行

到達目的地時，也許我們讀到的會是一首歡快的詩
ما در صدای بی صدای گريه سوختيم
ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختيم

از مخمل درد به تن عشق جامه دوختيم
تا عجز خود را با هم و بی هم شناختيم

تنهایی رفتيم به عجز خود رسيديم
با هم دوباره طعم تنهایی چشيديم

شايد در اين راه اگر با هم بمانيم
وقت رسيدن شعر خوشبختی بخوانيم