ถิ่มกันง่ายเนาะ นี่เบาะคนเคยฮักเคยแคร์
อ้ายถิ่มสาวชุมแพ บ่เหลียว บ่แล ปล่อยไว้ผู้เดียว
คนเคยบอกฮัก เคยผูกพันแน่นเหนียว
ผู้บ่าวภูเขียวมามื้อนี้ เป็นลาย อื่น
เคยให้สัญญา ต่อหน้าพระธาตุหนองสามหมื่น
สิฮักแต่น้องทุกวันคืน บ่แปรเป็นอื่น ฮักน้องผู้เดียว
เว้าไว้ดิบดีสิมาแต่งดอง เป็นใภ้ภูเขียว
คืนวันผัน ผ่านเพียงปีเดียว ผู้บ่าวภูเขียวคือมาจากลา
ลาลาลาแล้วอ้ายก็ไลลืม อ้ายลืมผู้สาวคนเคยสบตา
ก่อนเคยล่องน้ำผุดฉ่ำอุรา อ้ายเคยพานวลนางเลาะชื่นชมทุ่งลุยลาย
เดินจูงมือบนสันเขื่อนจุฬาภรณ์ แดดอ่อนๆมีความสุขหลาย
แต่มื้อนี้อ้ายเปลี่ยนแปรไป พ่อยอดดวงใจลวงรักรวนเร
ปล่อยน้องอกตรมพังเพ ใจซมซานโซเซอยู่กลางเมืองชุมแพ
บ่าวภูเขียวใจดำ ตัดสัมพันธ์บ่หันมาแล อ้าย.. เอ่ย.. คือถิ่มกันง่ายคักแท้
ลาลาลาแล้วอ้ายก็ไลลืม อ้ายลืมผู้สาวคนเคยสบตา
ก่อนเคยล่องน้ำผุดฉ่ำอุรา อ้าย เคยพานวลนางเลาะชื่นชมทุ่งลุยลาย
เดินจูงมือบนสันเขื่อนจุฬาภรณ์ แดดอ่อนๆมีความสุขหลาย
แต่มื้อนี้อ้ายเปลี่ยนแปรไป พ่อยอดดวงใจลวงรักรวนเร
ปล่อยน้องอกตรม พังเพ ใจซมซานโซเซอยู่กลางเมืองชุมแพ
บ่าวภูเขียวใจดำ ตัดสัมพันธ์บ่หันมาแล อ้าย.. เอ่ย.. คือถิ่มกันง่ายคักแท้
ถิ่มกันง่ายเนาะ นี่เบาะคนเคยฮักเคยแคร์
ผู้บ่าวเมืองพญาแล ถิ่มสาวชุมแพให้นอนโดดเดี่ยว
นับจากมื้อนี้สิบ่หลงกล คนภูเขียว
ขอเจ็บเพียงครั้งเดียว แล้วสิจำจนมื้อตาย
สาวชุมแพ (ลาลา)