《无情的行船人》Bô-tsîng ê Kiânn-tsûn-lâng
一帆It-huân
孤单在港边
koo-tuann tsāi káng-pinn
毋知等啥人
m̄-tsai tán siánn-lâng
无疑你是无情的
bô-gî lí sī bô-tsîng ê
行船兄
kiânn-tsûn-hiann
行船兄
kiânn-tsûn-hiann
阮也已经将情看破
gún iā í-king tsiong tsîng khuànn-phuà
毋再来想伊
m̄-tsài lâi siūnn i
到底为著啥物原因
tàu-tué uī-tio̍h siánn-mih guân-in
又来坐港边
iū lâi tsē káng-pinn
想起着你咱早日
siūnn-khí tio̍h lí lán tsá-ji̍t
情意糖蜜甜
tsîng-ì thn̂g-bi̍t-tinn
你是漂浪的
lí sī phiau-lōng ê
无情的海鸟
bô-tsîng ê hái-tsiáu
叫你的名也袂应
kiò lí ê miâ iā buē ìn
行船兄
kiânn-tsûn-hiann
行船兄
kiânn-tsûn-hiann
连绁踮在这个港边
liân-suà tiàm-tsāi tsit ê káng-pinn
等待过数年
tán-thāi kè sòo-nî
对阮约束彼句情话
tuì gún iok-sok hit kù tsîng-uē
怎样放袂记
tsuánn-iūnn pàng-buē-kì
满腹的忧愁苦味
muá-pak ê iu-tshiû khóo-bī
催著珠泪滴
tshui tio̍h tsu-luī tih
全然无消息
tsuân-jiân bô siau-sit
予阮心稀微
hōo gún sim hi-bî
犹原你是无情的
iu-guân lí sī bô-tsîng ê
行船兄
kiânn-tsûn-hiann
行船兄
kiânn-tsûn-hiann
一场春梦
tsi̍t-tiûnn tshun-bāng
从此拍醒
tsiông-tshú phah-tshínn
情是割了离
tsîng sī kuah liáu-lī
听着远远船螺声音
thiann-tio̍h hn̄g-hn̄g tsûn-lê siann-im
连连吼袂停
liân-liân háu buē thîng
不觉又引阮带来
put-kak iū ín gún tài-lâi
难忘苦情味
lân-bōng khóo-tsîng bī
无情的行船人